ช่วยพูดให้ผมสว่างที่ ว่าบนโลกนี้ยังมีคนที่เห็นค่าเรา

เมื่อวาน พึ่งรู้ว่าแฟนเก่ามีแฟนใหม่เจอแล้วเหวงมากเลยครับ สมองผมเข้าใจทุกอย่างว่า ผมทำยังงั้น ผมทำยังงี้ไม่ได้ แต่แฟนใหม่เขาทำให้ได้เต็มที่ผม เห็นผมเจ็บ ผมปวด ผมอยากจะหลุดพ้นสักที คบ 8 เดือน เลิกมา 9 เดือนแล้วด้วยซ้ำ เขาเริ่มใหม่ ส่วนผมไม่ไปไหนเลยครับ ระบายมันช่วยผมนะครับ เมื่อวานระบายกับคนที่บ้าน นอนหลับได้ครับ แต่พอตื่นมาหาเหตุผลมาบรรเทาก็ไมาำด้แล้วอ่ะครับ ผมเป็นพวกน้ำตาหยดน้อยด้วยอ่ะครับ เศร้าระดับ ปานกลาง แต่ระยะยาวนานกว่าปานจะกลืนกิน ตอนรู้ว่ามีแฟนใหม่สมองผมก็ดีอย่างคือจากคิดถึงตอนกอดกันไรงี้ สมองมันไม่ให้นึกครับ สมองมันจะเป็นเบลอๆไปเลย ดำปรืด เหมือนสมองรู้ว่ามันไม่ดี มันผิดมันบาปนะ ที่มาคิดกับแฟนชาวบ้านแบบนี้ แต่หัวใจลึกๆมันยัง รักอยุ่อ่ะครับ มันยังคิดถึงยังอยากได้ แต่ผมอยากจะออกมาเต็มทน หากมีทางจะออกให้เร็วที่สุด ผมรู้ว่าหากเห็นเขารักกันปานจะกลืน ยังไงผมก็ไม่ตาย ผมไม่มีค่าสำหรับเขาเลยแหละ ผมไปผ่าที่หัวมาเขายังไม่ถามผมสักแอะเลย ผมแค่อยากจะหากำลังวมายังมีคนที่เห็นค่าเราอยู่ ผมเคยสิ้นหวังจนนึกถึง เนื้อคู่ ว่าอยู่ไหน มาหา มาเจอกันได้ไหม รู้ไหมว่าตอนนัมันแย่ขนาดไหน ไม่ไหวแล้วนะ ไรยังงั้น ผมนึกถึงและวอนขอตลอดเวลา ให้เจอสักที ผมแค่อยากได้กำลังใจแหละ และขอแนวทางให้ผมพ้นทุกข์นี้เสียที่ ถามว่าผมพร้อมไหม ผมพร้อม จากที่ผมเสียใจตลอดเวลาวอนให้เขากลับมา ตอนนี้ผมเจอว่าผมต้องออกมาแล้ว ผมต้องมาปรับปรุงตัวเองแล้ว ผมต้องมีชีวิตเป็นของตัวเองแล้ว จะไม่ยึดติดกับใคร ผม อยากจะออกจริงๆ นะ ผมเจ็บปวดมาก ผมไม่ต้องการความจำปวดต่อไปแล้ว ผมต้องการผมคนเดิมที่ไม่เคยรักใคร ผมรู้มันคือประสบการณ์แต่ขอหยุดการสร้างแค่นี้ได้ไหม ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมอยากจะปรับทัศนคติแค่นั้นเอง ผมไก็คุยกับตัวเอง คุยกับอีกคนนึงของตัวเอง ผมได้สร้างตัวตนใหม่ของตัวเอง ผมกลัวว่าปมกำลังเป้นโรคจิต ผมกลัวว่าผมจะไม่เจอรักที่ดีอีกเลย...